پیش از
حدوث جهان
به چه کار بود
اما
جز اندیشه افرینش ؟
در اغاز
نه وجود بود
نه عدم وجودی داشت
تنها
ارزو بود
شاید
نخستین بذر ذهن
در تمام عرش خشک کبریایی.
خداوندگار
بی یعمل
سامان داد
جهان را
با روز و شبش
و تو را
- ای شرافت خلقت -
تا روز به شب شود
و
او
مقهور وسوسه اهرمن
دزدانه
بکارت خواب تو را
با تلنگر انگشت
یک کابوس
در هم بدرد .
افریدگار
کلمه را
از نگاه تو اموخت
و من
بامداد را
و مولای روم این بیتش را
: نه شبم نه شب پرستم که حدیث خواب گویم
چو غلام افتابم همه زافتاب گویم
کام خدا
شیرین
وصال
شهد تو.
نصیب
من
از این جهان
نشخوار میوه های تلخ بهشتی ست .
راستی نماز هم می خوانم !!
نه از روی ریا
برای قربه الی الله ....
تا پسین روز دوم جار بزنم
انسان ..............................